Schokeffect

Voor de meeste van onze medewerkers en relaties zit de zomervakantie er weer op. Vroeger kon je dan vragen of het een leuke vakantie was geweest, maar dat durf je nu echt niet meer. Wie niet is geroosterd bij 40+ graden, moest wel op de vlucht voor onblusbare natuurbranden of verwoestende overstromingen. Sommigen hebben hun kampeerspullen verloren zien gaan en zijn blij met de dagelijkse Nederlandse files in plaats van 1200 km in Frankrijk. Maar dat alles is peanuts vergeleken bij de plaatselijke bevolking, die veelal ook have en goed zijn kwijtgeraakt. En in het meest verdrietige geval dorpsgenoten of familie. 

Gelukkig is niet iedereen geëvacueerd, maar wat – met grote waarschijnlijkheid, niet te ontkennen – de klimaatverandering teweeg brengt is nu harder ‘binnengekomen’ dan ooit. Hebben we zulke schokeffecten nodig om goed te kunnen beseffen en invoelen voor welk klimaatprobleem we staan? Hoe gaan mensen daar mee om? Leidt dat tot klimaatangst met verschillende reacties als ontkenning, cynisme, activisme of apathie? Er is geen duidelijke oplossing waar we met goed gerichte maatregelen naar toe kunnen werken. Technologie als panacee zal ons niet redden. We moeten wel ophouden met technologie die opwarming van de aarde veroorzaakt en de mensheid vergiftigt. Dat zal een groot offer vergen van de mensheid als collectief. Ben je naïef als je gelooft dat zoiets mogelijk is. Of cynisch als je denkt dat we na verwerking van de schok weer op oude voet doorgaan (zoiets als na corona?). Niets doen is in ieder geval géén optie. Wat individuele mensen kunnen doen, is al vele malen beschreven en becommentarieerd. ‘Minder’ is het parool: minder eten, minder vliegen, minder kopen, minder weggooien, minder verwarmen of koelen, minder luxe. Maar dat zal niet genoeg zijn. De machtigen, dus regeringen, leiders van de grote multinationals zullen eendrachtig in beweging moeten komen. Gezien de huidige mondiale situatie zal dat wel even duren. Ondertussen moeten we ook kijken naar de mogelijkheden om ons aan het snel veranderend klimaat aan te passen. Robuuste verdediging tegen wateroverlast, hittegolven, orkanen vergt flink wat investeringen. 

Voor ons, kleine organisatie, is het iets eenvoudiger. We hebben in ons beleid opgenomen dat we bij onze werkzaamheden goed letten op de weerbaarheid van onze woningen. Is het dak bestand tegen orkaankracht? Houden de zonnepanelen het uit tegen zware hagelbuien? Is de waterafvoer van voldoende capaciteit om hoosbuien te verwerken? Loopt de kelder niet onder bij overstromingen? Is de isolatie ook van waarde bij hitte; hoe houden we 30+ graden buiten ons verblijf? Zijn de elektrische installaties bestand tegen onheil? Zomaar wat punten uit onze checklist. Uiteraard kunnen en zullen we U adviseren, want elk object heeft zijn eigen vraagstukken. Maatwerk, dus.

 Wie wat meer wil weten van de urgentie van de klimaatproblematiek zou het recente boek van Wouter Kusters moeten lezen. Dat is echt schrikken!