honderdduizend woningen?
Hoe staat het met die stellige belofte: een miljoen nieuwe woningen in de komende tien jaar? Nou, het lijkt wel dat alles tegenzit en wel zodanig dat de bouwdeskundigen hooguit de helft voor het komende jaar verwachten. Wat zit ons in de weg? Dat is nogal wat:
- om te beginnen de prijs van bouwen. De recente prijsstijgingen zijn ongekend. Bouwmaterialen zijn schaars en daarmee duur. De loonkosten zijn sterk gestegen. Bouwgrond is ook schaars en daarmee eveneens duurder.
- er is een groot tekort aan vakbekwaam personeel. Dat limiteert de bouwcapaciteit merkbaar.
- er is een beperkende wet- en regelgeving. Zo valt momenteel de nieuwbouw vrijwel stil door de geplande regulering van de vrije huursector.
- door het bouwen en de productie van materialen komt veel CO2 vrij. Méér dan is toegestaan.
- nog erger is de stikstofuitstoot. Vooral door het gebruik van groot materieel, denk aan de vrachtwagens, bulldozers, kranen, graafmachines, heien en shovels, wordt veel stikstof uitgestoten door het gebruik van diesel. Elektrisch kan, maar is nog maar zeer weinig beschikbaar.
- de bouwprocessen zijn nog steeds ouderwets. Daardoor duurt het lang voordat een nieuw huis kan worden opgeleverd. Dat moet en kan veel sneller, maar dan moet het bouwsysteem sterk worden gemoderniseerd. Er is daarvoor nog weinig animo in de doorgaans conservatieve sector.
- gemeentes zijn terughoudend geworden om vergunningen af te leveren. Ambtelijke processen vergen veel tijd. En tevens zijn gemeentes voorzichtiger geworden, wegens hun ervaringen met de financiële risico’s met hun bouwgrond.
- niet in het minst is er de acute vraag naar woonruimte voor pakweg 100000 vluchtelingen, asielzoekers, statushouders.
Dat is nog niet eens een volledige lijst. Maar het is genoeg om te zien waar de woningnood zijn oorzaken heeft. Om het probleem op te lossen moeten er wel mensen / organisaties zijn die de handschoen oppakken. Waar ligt de verantwoordelijkheid? Je zou zeggen: de minister van wonen, maar dat schijnt nogal naïef. Er bestaan wel degelijk opties om het woningtekort aan te pakken. Het zou al heel wat schelen als je de verstopte doorstroming van de woningbouw op gang kan brengen. Er zijn steeds meer alleenstaanden, vaak van hogere leeftijd. Die wonen te groot, maar kunnen geen kleinere geschikte (senioren) woningen vinden. Dat betekent gericht bouwen voor een specifieke doelgroep.
Transformatie van bestaande gebouwen, kantoren, scholen en winkels levert een nieuw woningbestand op. (Hieronder twee afbeeldingen als voorbeeld. Weliswaar oerend lelijk, maar wel functioneel). Verder kunnen snel geprefabriceerde flexwoningen de nood lenigen. Het is een greep uit mogelijkheden. Dus, wat ons betreft is er zeker perspectief.
