Stikken in stikstof

 

 

We werden onlangs weer opgeschrikt door een rechterlijke uitspraak tegen bouwplannen. Reden: de stikstofaffaire waarbij verboden wordt om te bouwen als niet een evenredige compensatie van de bij bouw uitgestoten stikstof wordt bereikt. Het argument dat zulks zou worden bereikt doordat de maximumsnelheid van 130 naar 100 km/uur is gegaan, werd door de rechter als kul aangemerkt. Nou was het bouwplan op zich onzalig, want er zou in het duingebied worden gebouwd (hoe kom je erbij!). Maar gegeven de wens om een miljoen huizen te bouwen in het komende decennium is de uitspraak toch een tegenvaller. 

Wij vinden het beter om een probleem bij de bron aan te pakken en niet door het effect te willen beperken  (‘compensatie’). Waar komt die stikstof vandaan en hoe kom je er van af? Het RIVM, dat de stikstofdepositie bijhoudt, meldt dat 46% uit de agrarische sector komt. Daarna zijn het verkeer met 6% en huishoudens met ook 6% de toppers. Uit het buitenland wordt 32% geïmporteerd. De bouw neemt nog geen 1% voor zijn rekening. Bekijk je alleen de binnenlandse productie van stikstof (ammoniak en stikstofoxiden), dan is de aanbouwbijdrage 68%. Je zou zeggen: wil je het probleem bij de bron aanpakken, dan zit daar de grootste winst. Neem daarbij het gegeven dat Nederland te dichtbevolkt en te klein is voor het enorme arsenaal aan landbouw/veeteeltoppervlak en het land qua natuuroppervlak de laatste plaats in Europa inneemt. De conclusie dat een sterke vermindering van de agrarische sector op korte termijn onvermijdelijk is wordt zelfs door de politiek schoorvoetend aanvaard. Nu is nog het wachten op daadkracht. Nodige wet- en regelgeving moet versneld worden ingevoerd en uitgevoerd.

Wat kunnen wij persoonlijk doen? Ietsje minder vlees en zuivel, zo wordt al veelvuldig aanbevolen in de media. Wat minder vliegvakanties boeken helpt ook.