Zon & Wind

Nu duidelijk is dat februari toch voor de hele maand ‘op slot zit’ en de voortdurende berichtgeving over corona en vaccinatie almaar meer van hetzelfde lijkt te worden, moeten we misschien de aandacht op het klimaatprobleem intensiveren. Die was voor even verdrongen, maar het probleem wordt elke dag groter. Er is een klimaatakkoord en dat eist forse investeringen in het opwekken van niet-fossiele energie. Ofwel: voor het jaar 2030 moeten er 3180 windmolens zijn geplaatst (250 m hoog) en 69000 voetbalvelden met zonnepanelen. Dat vergt zeer veel ruimte, waarbij je moet bedenken dat vooral windturbines ver van bewoning en uit het zicht van landschapswaarde moeten staan. Terwijl er in Nederland ook veel nieuwe ruimte moet worden vrijgemaakt voor nieuwe woningen met bijbehorende infrastructuur. Terwijl er ook afspraken zijn over het uitbreiden van onze natuurgebieden en bosaanplant. Terwijl het ruimtebeslag van onze geïndustrialiseerde landbouw er evenmin minder op wordt. 

Hoe gaan we dat oplossen? Er zijn veel strijdige belangen en we hechten óók aan ons gevarieerde Nederlandse landschap, dat “niet de dupe mag worden van windmolens” (krantenkop van 1 februari). Het lijkt duidelijk dat een toekomstgerichte oplossing een strakke centrale regie vereist. Van regionale bestuurders, gemeenten, projectontwikkelaars en andere belangenorganisaties kan je niet verwachten dat die samen tot een structureel resultaat kunnen komen. De ‘keukentafeloplossing’ is simpel: windturbines op zee, zonnepanelen op de daken, centraal landschapsbeheer, investeren in waterstofeconomie en energie uit aardwarmte. 

Maar ja: wij gaan er niet over (gelukkig maar!). Wat we wel kunnen doen is duurzaam blijven werken en denken, isoleren, zuinig zijn met energieverbruik, enz. En, niet te vergeten: we hebben de keus om straks te stemmen op een partij die klimaat en leefbaarheid hoog in de prioriteitenlijst heeft staan.