Over het klimaat. We hebben de klimaattop in Parijs gehad. Daarna was de beurt aan Marrakech. Hoewel de schaduw van de opvattingen van de komende president van de VS over de conferentie hing, was de sfeer zonnig en optimistisch. Er is in grote lijnen overeenstemming dat duurzame energie de toekomst heeft en dat parallel daarmee de CO2 uitstoot krachtig moet worden verminderd. Het gastland, Marokko, doet daaraan actief mee. De grootste zonne-energiecentrale van de wereld wordt in de woestijn gebouwd. Een half miljoen spiegels vangen het zonlicht, dat wordt geconcentreerd om een vloeistof te verhitten, waarmee water wordt verhit, waarmee dan weer een generator wordt aangedreven. Uiteindelijk is elektriciteit de opbrengst. Goede, duurzame energie: goed voor de Marokkaanse economie en goed voor het milieu. Maar? In een uitgebreid artikel in de Volkskrant van 7 november (Maartje Bakker) wordt verslag gedaan over de gevolgen voor de plaatselijke bevolking. Daar word je niet vrolijk van. Hun grond, waarop ze eeuwenlang leven, schapen hoeden en dadels en olijven kweken, is hun afgenomen. Het beloofde werk dat de nieuwe centrale genereert is niet voor hen, maar wordt gedaan door van elders geïmporteerde nieuwelingen. Demonstreren levert een ticket enkele reis gevangenis op. Er is veel water nodig voor de elektriciteitsproductie. Water is schaars in de woestijn en er blijft nu voor de landbouw nog minder over. Er is geen elektriciteit in het dorp. En zo meer. Fraaie beloften, niets wordt waar gemaakt. Volgens ons lijkt dat niet de manier waarop duuzaamheidsinitiatieven zouden moeten worden uitgevoerd. Helaas.
Wij hopen dat het jaar 2017 ook mondiaal wat ‘zonniger’ zal uitpakken dan dit jaar is geweest. Aan de zon zal het niet liggen.